Προειδοποίηση Ε.Ε. για τη βιοποικιλότητα στην Ελλάδα.

Προειδοποίηση Ε.Ε. για τη βιοποικιλότητα στην Ελλάδα.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να απευθύνει στην Ελλάδα πρώτη γραπτή προειδοποίηση επειδή παρέλειψε να εφαρμόσει την κοινοτική νομοθεσία για τη βιοποικιλότητα και συγκεκριμένα να ορίσει επαρκή αριθμό προστατευόμενων περιοχών για τα άγρια πτηνά. Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει ήδη παραπεμφθεί στο Δικαστήριο για το θέμα αυτό,η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η χώρα μας δεν έχει ακόμα ορίσει επαρκείς προστατευόμενες περιοχές για τα αποδημητικά και τα ευπαθή άγρια πτηνά και, κατά συνέπεια, παραβαίνει την οδηγία της ΕΕ για την διατήρηση των άγριων πτηνών.

Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων καταδίκασε την Ελλάδα στις 25 Οκτωβρίου 2007, επειδή παρέλειψε να ορίσει επαρκείς ζώνες ειδικής προστασίας (ΖΕΠ) για τα άγρια πτηνά. Το Δικαστήριο απαρίθμησε πολλές παραλείψεις - περιπτώσεις ανεπαρκούς ορισμού ζωνών - και ανέφερε δώδεκα είδη πτηνών που χρειάζονται ιδιαίτερα ενισχυμένη προστασία, στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο πωγονοφόρος γυπαετός (Gyptus barbatus) και ο ανατολικοευρωπαϊκός βασιλαετός (Aquila heliaca), είδος που περιγράφεται ως απειλούμενο.

Τι είναι η βιοποικιλότητα !

Γενετική ποικιλότητα είδους , Ποικιλότητα ειδών ,Ποικιλότητα οικοσυστημάτων
• Χερσαία οικοσυστήματα • Υδατικά οικοσυστήματα • Μεσογειακά οικοσυστήματα
    Πολιτιστική ποικιλότητα
Ως βιολογική ποικιλότητα, βιοποικιλότητα, ορίζουμε κυρίως το σύνολο των γονιδίων, των βιολογικών ειδών, των οικοσυστημάτων και των πολιτισμών μιας περιοχής. Ο μεγάλος αριθμός και η ποικιλομορφία των σύγχρονων μορφών ζωής στη Γη είναι το αποτέλεσμα εκατοντάδων εκατομμυρίων χρόνων εξελικτικής ιστορίας.
Μέσω εξελικτικών διαδικασιών η βιοποικιλότητα αυξομειώνεται. Συγκεκριμένα, η εμφάνιση νέων γονιδίων σε έναν πληθυσμό, νέων ειδών σε μια βιοκοινότητα ή/και νέων τύπων οικοσυστημάτων στη βιόσφαιρα αυξάνουν τη βιοποικιλότητα του πληθυσμού, της βιοκοινότητας και του πλανήτη αντίστοιχα. Μείωση στη γονιδιακή ποικιλία ενός πληθυσμού, η εξαφάνιση ενός είδους ή/και η αλλοίωση, απλούστευση στη σύνθεση ενός οικοσυστήματος μειώνουν τη συνολική βιοποικιλότητα.
Στο πέρασμα του χρόνου ανθρώπινοι πολιτισμοί αναπτύχθηκαν και προσαρμόστηκαν σε διαφορετικά περιβάλλοντα, ανακαλύπτοντας, αξιοποιώντας και τροποποιώντας ετερογενείς βιολογικούς πόρους. Πολλές περιοχές του πλανήτη, και κατ' επέκταση η βιοποικιλότητα που τις χαρακτηρίζει, που σήμερα φαίνονται "φυσικές" έχουν διαμορφωθεί υπό την επίδραση μακροχρόνιων ανθρωπογενών επεμβάσεων (εγκατάσταση ανθρώπινων πληθυσμών, γεωργοκτηνοτροφικές εφαρμογές,εκμετάλλευση και μεταφορά φυσικών πόρων κ.ά.).

ΠΗΓΗ : http://kpe-kastor.kas.sch.gr/istoselida-biodiversity/b/biodiversity.htm

ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ

Τι είναι η βιοποικιλότητα

 Το να πει κανείς ότι «βιοποικιλότητα» είναι η ποικιλία της ζωής δεν αρκεί. Υπάρχουν διάφοροι τύποι βιοποικιλότητας. Κάποια οικοσυστήματα είναι πλουσιότερα σε είδη από άλλα. Κάποια είδη είναι πιο ικανά στο να προσαρμόζονται στις αλλαγές του περιβάλλοντος. Και υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε μια φυσική εξαφάνιση και σε αυτή που προκαλείται από τον άνθρωπο, όπως αυτή που ζούμε σήμερα. Το να μάθουμε όμως να διαχειριζόμαστε καλά αυτό το φυσικό πόρο είναι μια εγγύηση για την επιβίωση του ανθρώπου.

Ο πλανήτης μας κατοικείται από ένα ασύλληπτο αριθμό διαφορετικών όντων. Έχουν καταλάβει κάθε γωνιά της Γης και προσαρμόζονται ακατάπαυστα στις αλλαγές των συνθηκών ζωής εκμεταλλευόμενοι κάθε διαθέσιμο πόρο. Η επιβίωσή τους εξαρτάται από τρεις τύπους βιολογικής ποικιλότητας: τη γενετική βιοποικιλότητα, τη βιοποικιλότητα των ειδών και τη βιοποικιλότητα των περιβαλλόντων.

Βιοποικιλότητα των γονιδίων και των ειδών

Ένας άνθρωπος κι ένας χιμπατζής μοιράζονται από κοινού σχεδόν το 98% των γονιδίων τους και παρ’ όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τους διαφέρουν σημαντικά. Διαφέρουν τόσο ως προς τα γονίδιά τους (γενετική βιοποικιλότητα) όσο και ως προς το βιολογικό είδος στο οποίο ανήκουν (βιοποικιλότητα των ειδών). Πρακτικά, η γενετική βιοποικιλότητα είναι εκείνη που κάνει κάθε άνθρωπο διαφορετικό από τον ίδιο του τον αδερφό, μολονότι είναι και οι δύο «προϊόντα» της ίδιας γενετικής κληρονομιάς. Πράγματι, εκείνο που καθιστά κάθε άνθρωπο μοναδικό είναι οι μικρές παραλλαγές στα γονίδιά του, οι οποίες ονομάζονται «αλληλόμορφα». Συνήθως, όμως, όταν οι επιστήμονες μιλάνε για βιοποικιλότητα εννοούν μόνο την ποικιλία των βιολογικών ειδών. 

Βιοποικιλότητα στο περιβάλλον

Πόσα διαφορετικά είδη οργανισμών ζουν στον πλανήτη μας; Σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, τα είδη των ζωντανών οργανισμών ανέρχονται σε 5 εκατομμύρια. Ωστόσο, κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο αριθμός αυτός είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Υποστηρίζουν ότι τα υπάρχοντα είδη θα πρέπει να ανέρχονται στα εκατό εκατομμύρια. Η ακριβής καταμέτρησή τους όμως είναι δύσκολη. Πράγματι, ο πιο πολυάριθμος πληθυσμός πάνω στη Γη αποτελείται από μικροοργανισμούς, γεγονός που κάνει ακόμα δυσκολότερο τον εντοπισμό τους. Από τα βακτήρια, για παράδειγμα, γνωρίζουμε τέσσερις χιλιάδες τύπους, αλλά πιθανόν ο αριθμός όσων υπάρχουν να υπερβαίνει τα τρία εκατομμύρια. Μέχρι σήμερα οι ειδικοί επιστήμονες έχουν ταξινομήσει και καταχωρήσει μόνο 1,7 εκατομμύρια είδη οργανισμών. Γιατί άραγε οι μορφές ζωής που κατοικούν στη Γη είναι τόσο πολυάριθμες; Γιατί είναι απαραίτητη η βιοποικιλότητα; Γιατί στα τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια από τη στιγμή που πρωτοεμφανίστηκε η ζωή, δεν εγκαταστάθηκε στη Γη ένας περιορισμένος αριθμός οργανισμών τέλεια προσαρμοσμένων στο περιβάλλον τους; Πρώτα πρώτα, το περιβάλλον δεν είναι ένα και μοναδικό. Αποτελείται με τη σειρά του από μικροπεριβάλλοντα, τα οποία συνεχώς μεταβάλλονται. Η ζωή πάνω στη Γη οργανώνεται ως εξής: ακριβώς όπως συμβαίνει και με τους υπολογιστές που είναι συνδεδεμένοι σ’ ένα δίκτυο, κάθε οργανισμός αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης κοινότητας από άλλα ζωντανά όντα, τα οποία στο σύνολό τους σχηματίζουν ένα περιβάλλον. Υπάρχουν μικροπεριβάλλοντα, όπως ένα κλαδί από το δέντρο του μαονιού, και ευρύτερα οικοσυστήματα, όπως το τροπικό δάσος μέσα στο οποίο ζει και αναπτύσσεται αυτό το δέντρο. Το σημαντικό είναι πως ό,τι συμβαίνει στο κλαδί του δέντρου επηρεάζει το δάσος. 

Οι πλουσιότεροι βιότοποι

Τα περιβάλλοντα δεν είναι όλα ίδια. Άλλα είναι πλουσιότερα κι άλλα φτωχότερα ως προς τη βιοποικιλότητά τους. Τα τροπικά δάση καταλαμβάνουν μόλις το 7% της γήινης επιφάνειας. Ωστόσο, περιέχουν πάνω από τα μισά από τα υπάρχοντα είδη. Αντίθετα, σ’ ένα εκτάριο καλλιεργημένης γης μιας αναπτυγμένης ευρωπαϊκής χώρας βρίσκουμε χιλιάδες πανομοιότυπα φυτά καλαμποκιού. Πράγματι, την υψηλότερη βιολογική ποικιλομορφία τη συναντάμε γενικά σε περιβάλλοντα που δεν έχουν υποστεί ακόμα τις συνέπειες της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, όπως είναι, εκτός από τα τροπικά δάση, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι και οι βάλτοι. Εξαίρεση αποτελούν τα περιβάλλοντα με ακραίες συνθήκες: οι παγετώνες, οι ψηλές βουνοκορφές και οι έρημοι. 

Σε τι χρησιμεύει λοιπόν η βιοποικιλότητα; Αποτελεί ουσιαστικά μια δικλείδα ασφαλείας για τη ζωή: όσο μεγαλύτερη είναι η ποικιλία των οργανισμών τόσο μεγαλύτερη είναι η ικανότητά τους να προσαρμόζονται και να εκμεταλλεύονται τους διαθέσιμους ενεργειακούς πόρους.

Τα επόμενα εκατό χρόνια, ίσως περισσότερα από τα μισά φυτά και ζώα του πλανήτη μας μπορεί να εξαφανιστούν. Κάθε είκοσι λεπτά, δηλαδή στο χρόνο που χρειαζόμαστε για να κάνουμε ένα ντους, ένα είδος τροπικού ψαριού εξαφανίζεται για πάντα από προσώπου Γης. Κάθε χρόνο η βιοποικιλότητα, η ποικιλία των ζωντανών όντων, μειώνεται κατά τουλάχιστον 26 χιλιάδες είδη οργανισμών. Και δεν τη γλιτώνει κανείς. Φυτά, βακτήρια, μύκητες, έχουν τη ίδια τύχη. Οι ειδικοί μιλούν για την έκτη μαζική εξαφάνιση, για να τη διακρίνουν από τις άλλες πέντε που συνέβησαν στο παρελθόν. Ο αφανισμός προχωρά με τόσο ταχείς ρυθμούς, ώστε εκφράζονται φόβοι πως η φυσική διαδικασία ανασυγκρότησης της βιολογικής ποικιλότητας δε θα διαθέτει τον απαραίτητο χρόνο για να επιτρέψει στους οργανισμούς να διαφοροποιηθούν και να καταλάβουν τους βιότοπους που έχουν μείνει κενοί. Αντίθετα, αμέσως μετά τις προηγούμενες πέντε μεγάλες εξαφανίσεις σημειώθηκε μια νέα ανάμειξη, μια επαναπροσαρμογή και τελικά μια εκρηκτική εμφάνιση νέων ειδών. 

Βιοπικοιλότητα και θάλασσα

Από το FOCUS τεύχος Νο 6, Αύγουστος 2000, σελ. 55-63